Dzisiejszy dzień zapadnie mi w pamięci do końca życia. Dzisiaj bowiem, po raz pierwszy tak wyraźnie zobaczyłem cel mojej wędrówki, wędrówki wilka. Zupełnie tak, jak mogłem wczoraj przeczytać – kiedy już znikąd nie spodziewamy się nadziei, ona nagle pojawia się w naszym życiu i nadaje mu sens wtedy, kiedy nie oczekiwaliśmy już żadnej pomocy.

Ten jeden gest, te kilka Słów, jakie dzisiaj usłyszałem, wystarczyły, bym POKONAŁ NA ZAWSZE złe myśli. Dziękuję Ci ZA WSZYSTKO. Za wszystko, co było dzisiaj, wczoraj, zawsze. Dzięki Tobie uświadomiłem sobie, że mimo zwątpienia, podjęcie wędrówki było najwspanialszą decyzją mojego życia. Dzięki Tobie utwierdziłem się w przekonaniu, że warto dążyć do celu o każdej porze dnia i nocy.

Przytuliłaś mnie wtedy, kiedy najbardziej tego potrzebowałem, uśmiechnęłaś się do mnie gdy byłem zasmucony. Objęłaś mnie w trudnych chwilach. Zatrzymałaś mnie wtedy, kiedy chciałaś, bym był blisko. Powiedziałaś ciepłe słowo, kiedy byłem pogrążony w melancholii. Po prostu pomogłaś mi. Dziękuję.

Uczucie i miłość, jaka mi dzisiaj towarzyszy pozostanie mocna i niezwykła przez cały okres wędrówki oraz potem, kiedy już osiągnę jej cel. Tylko dzięki Tobie.

Dziękuję Ci, Marto.